Dziś dorzucamy do naszej audioteki „Wyspę Skarbów” Roberta Stevensona. Wiktor Korzeniewski czyta ją dla Was w ramach projektu „Słuchamy Polski”.

Chyra broni Sokratesa.  Posłuchajcie sami. Za darmo.

Kolejny audiobook na Wolnych Lekturach. Tym razem „Pan Tadeusza” w wykonaniu Wiktora Korzeniewskiego.

Nagranie powstało w ramach projektu „Słuchamy Polski” Fundacji Nowoczesna Polska. Zadanie realizowane w ramach zlecania przez Kancelarię Senatu zadań w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą w 2011 r.

O Ty Boże! o Chryste! o Panie!
Plonny owoc ta ziemia nam płodzi —
Tłuste kłosy, bo tłuste uprawy:

Nie na darmo ten wiatr tak zawodzi
I tak smętne poszumy na łanie —
Tu kłos każdy to chłopski pot krwawy.

  WIĘCEJ  

Mieszkam stale w Bagdadzie. Rodzice moi, umierając, zostawili mi w spadku tysiąc worów złota, tysiąc beczek srebra, sto pałaców, sto ogrodów i jeden trzonowy ząb mego pradziadka, który ojciec mój przechowywał w hebanowej szkatułce, jako pamiątkę i osobliwość. Pradziadek mój przez całe życie chorował na ból zębów i co pewien czas inny ząb musiał wyrywać, tak że w końcu jeden mu tylko ząb trzonowy pozostał...

  WIĘCEJ  

Czuję ucho twe miękkie — zgrzane przy mym uchu,
Lecz go nie śmiem ochłodzić wilgotnych warg brzegiem,
By dreszczem nieobacznym lub pieszczot zabiegiem
Nie skłócić nabytego od zmierzchów bezruchu.

  WIĘCEJ  

Na ziemię sypał się pierwszy, ledwie dojrzany mrok, wicher ustał, jeno z zasp, co groblami leżały w poprzek drogi, kurzył suchy, miałki śnieg, kieby kto pytle wytrzepywał z mąki, ale ino dołem szła mątwa i kurniawa, bo górą już było przycichło, że domy i sady wychyliły się na jaśnie i stały widne w omdlałym, sinawym tumanie mroczenia.

  WIĘCEJ  

Dzień skrzydlaty,

Dziewczyna przed zwierciadłem,

Marsjanie,

Pejzaż współczesny,

W pałacu królewny śpiącej,

Wół wiosnowaty,

Zmierzchun

  WIĘCEJ  

«O! moja droga Mario! ty zimna i niema —

A dla nas już jest szczęście»— echo mówi: «nie ma»

«Mario! kochana Mario! w boju mnie widzieli —

Ojciec mię z tobą spoi» — echo mówi: «dzieli».

  WIĘCEJ  

Łódź żyła teraz szalonym życiem, tętniała gorączką rozrostu, budowała się z pośpiechem, zdumiewała nieustającą potęgą, nagromadzeniem sił, wylewających się niepowstrzymanym potokiem, aż w pola, bo tam gdzie przed kilku laty jeszcze rosły zboża i pasły się krowy zaczynały wyrastać całe ulice nowych domów, fabryk, interesów, nowych szachrajstw i wyzysków.

  WIĘCEJ