Wchodzący we mnie, zostawcie nadzieję!
W tych słowach napis na bramie czernieje.
  WIĘCEJ  

(…) cóż pomyśli nieprzygotowany czytelnik, gdy przeczyta dytyrambiczny żywot Mickiewicza, niemniej dytyrambiczny żywot Krasińskiego, a potem to, co jeden z nich mówi o drugim? Właśnie zadaniem historii literatury jest dyskutować, wyjaśniać, godzić sprzeczności, a nie wstydliwie ignorować to, co jest własnością publiczną.
  WIĘCEJ  

Tymczasem w całej izbie szkolnej gwar się ciągle szerzył. Słychać było dźwięki: a, be, ce, de, e… albo: a, be,we, że, ze… Dzieci, które umiały już alfabet, ,,pokazywały” go symplakom świeżo przybyłym: niektóre uczyły towarzyszów ślabizoka , a przeważna większość, patrząc niby to w elementarze i mrucząc coś pod nosem, nudziła się haniebnie.
  WIĘCEJ  

Każdemu prawie w Polsce dziś wiadomo, że zjawił się Antychryst, noszący miano Tadeusz Żeleński, a pseudonim Boy.

Biblioteka Wolne Lektury wzbogaciła się o kolejną publikację Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Tym razem są to Nasi okupanci w opracowaniu redakcyjnym Aleksandry Sekuły.

Pozostałe utwory autora można pobrać z Biblioteczki Boya.

…jeden za drugim rodzą się całe tuziny, mendle utworów pisanych przez ludzi, którzy tyle tylko mają do powiedzenia, że życie ich nie ma sensu, a może mogłoby mieć jakieś znaczenie, gdyby stało się coś, o czym nie można powiedzieć nic określonego, gdyż świat jest nazbyt tajemniczy…   WIĘCEJ  

Nie Dionizosa rzeczą, wierzaj, uczyć sromu
Niewiasty, gdy Kipryda zagości w ich domu.
Wstydliwość zawsze bywa wrodzoną i szały
Bachijskie jeszcze żadnej z nich nie zepsowały,
Jeżeli były skromne z natury.

  WIĘCEJ  

Kobieta porzucona to pierwszy utwór z cyklu Komedia ludzka Honoré de Balzaka w tłumaczeniu Tadeusza Boya-Żeleńskiego, jaki prezentujemy w serwisie Wolne Lektury.   WIĘCEJ  

Wśród powieści fantastycznych Hoffmanna, w tłumaczeniu Antoniego Lange, znalazły się:

Don Juan, Kawaler Gluck, Majorat, Narożne okno, Piaskun, Skrzypce z Cremony, Ślub, Wybór narzeczonej.

Za opracowanie redakcyjne dziękujemy redaktorom: Dorocie Kowalskiej, Pawłowi Koziołowi, Aleksandrze Sekule,  Emilii Wysockiej, Roksanie Trojak, Hannie Gąssowskiej, Ewelinie Ojdanie i Małgorzacie Biernackiej.

Wszelkie ruiny tego rodzaju są dla mnie jakby grobem rodzinnym, widmem przeszłości, hieroglificznym kluczem od wiekowych dziejów, światem niewyczerpanym wspomnień, marzeń, smutków i pociech rzewnych. Ile razy spojrzę na coś podobnego, tylekroć zdaje mi się słyszeć głos wewnętrzny: i tu pogrzebany członek twojej przeszłości! a wnet religijne uczucia napełniają duszę, myśl podnosi się, budzi wolę, kieruje krok pielgrzymi, i jestem śród gruzów (…)

  WIĘCEJ  

Nie mam słów, by spod Ciebie się podnieść,
Coraz cięższa staje się mowa.
Czyżby słowa utracić trzeba,
By jak duszę odzyskać słowa?

Jerzy Liebert, Jeździec

  WIĘCEJ