Nagle Harvey poczuł, że się znajduje w pobliżu jakiegoś poruszającego się cielska — i uświadomił sobie, że spogląda coraz to wyżej i wyżej, na ociekający wodą, dziób okrętu pędzący (zda się) wprost na szoner. Przed tym dziobem zawadiacko toczył się opuszek wody, a za każdym wzniesieniem się tegoż widać było długi szereg liczb rzymskich — XV, XVI, XVII, XVIII itd. — na czerwono malowanym, połyskującym boku okrętowym. Wszystko to pędziło naprzód w ustawicznych przegibach, z sykiem, od którego z trwogi zamierało serce…
  WIĘCEJ  

Wiał lekki wiatr. Wszystkie trzy kamienie młyńskie wyłączono. Pracowały tylko łuszczarka i sortownica, której małe kółko warczało nieznużenie tuż przy otwartych drzwiach. Regularny szmer jakby trącej piły mieszał się z przypominającym łoskot wodospadu szumem zboża w łuszczarce, której oś hałasowała nieregularnymi uderzeniami i brzęczała żelazem okucia. Kiedy niekiedy rozlegał się ostry ton niby głos świerszcza. Głuchy poszum śmig i przytłumiony skrzyp kół na trzech górnych piętrach wtórowały tej przenikliwej muzyce piętra żarnowego.

Polecamy naszym czytelnikom powieść Karla Gjellerupa, duńskiego laureata literackiej Nagrody Nobla. Młyn na wzgórzu w tłumaczeniu Stanisława Sierosławskiego od dziś dostępny jest na Wolnych Lekturach.

Za redakcję serdecznie dziękujemy Wojciechowi Kotwicy i Oli Sekule.

Stara ziemia Jerzego Żuławskiego – perła rodzimej literatury fantastyczno-naukowej i zarazem domknięcie słynnej Trylogii księżycowej, pisanej w latach 1903-1911, jest dwutysięcznym utworem opublikowanym na Wolnych Lekturach. Jak zawsze za darmo i na wolnej licencji.   WIĘCEJ  

Opublikowaliśmy znakomitą powieść Louisa Galleta, francuskiego pisarza, dramaturga i krytyka muzycznego w ,,Nouvelle Revue”, autora librett do oper i oratoriów najsławniejszych kompozytorów epoki: Georges’a Bizet’a, Camille’a Saint-Saëns’a czy Jules’a Massenet’a: Kapitana Czarta. Przygody Cyrana de Bergerac w tłumaczeniu Wiktora Gomulickiego.
  WIĘCEJ  

– Pięknieś mi się waszmość spisał; prawdziwie nie jako szlachcic, lecz jako błazen; kto słyszał przed zwierzem uciekać?
– Czyli ci się nie zda, królu — rzekł Stańczyk cierpko — że większym jest błaznem ten, co mając niedźwiedzia w skrzyni, sam go wypuszcza na własną szkodę?

  WIĘCEJ  

Quiquern jest to widziadło olbrzymiego, bezwłosego i bezzębnego psa, który — wedle wierzeń inuickich — żyje na Dalekiej Północy i wędruje po tych okolicach, gdzie ma wkrótce zdarzyć się coś niezwykłego. Mogą to być zdarzenia pomyślne lub niepomyślne — atoli nawet szamani nie lubią wspominać o Quiquernie. Jego pojawienie pobudza psy do szaleństwa. Ma on, podobnie jak widmo niedźwiedzia, kilka zapasowych par odnóży — jakoż i Istota wyczyniająca dziwne skoki wśród mgły miała więcej nóg, niż ich sobie liczy pies zwyczajny.

Opublikowaliśmy sequel najpopularniejszej powieści Rudyarda Kiplinga – Drugą księgę dżungli w tłumaczeniu  Józefa Birkenmajera.

Za opracowanie redakcyjne dziękujemy Aleksandrze Sekule i Agnieszce Żak.

Tak rozmyślał w swym fotelu pan Bergeret. Ale uczucia tak jeszcze nim miotały, że znów potoczył krwawymi oczyma, zgrzytnął zębami i zacisnął pięści z taką siłą, że paznokcie wbiły mu się w dłonie.

Historia o nieudanym małżeństwie pana Bergereta, jego końcu i nowym kawalerskim życiu w towarzystwie ucznia  dostępna już jest na Wolnych Lekturach. Manekin trzcinowy A. France’a w tłumaczeniu Jana Stena powiększył biblioteczkę noblistów.

Za redakcję literacką dziękujemy Aleksandrze Sekule.

Załoga nadała mu żartobliwy przydomek „Małego Przyjaciela całego świata”, a ponieważ był zręczny i niepozorny, więc często nocą przekradał się po ludnych dachach domów, spełniając polecenia wymuskanych i urodziwych młokosów eleganckiego świata.

  WIĘCEJ  

(…) Filip niemal zatrzymał dech w piersi, wpatrując się z całym natężeniem w ów tajemniczy przedmiot, trzymany w ręku, a błyszczący w świetle lampki. Tak, nie było wątpliwości: były to sidła, długie mniej więcej na jeden jard, z węzłem na jednym końcu, z ową typową pętlą „chippewayską” na drugim. W gruncie rzeczy nic nadzwyczajnego. Tak, tylko że sidła te zrobione były ze złotych włosów kobiecych!
  WIĘCEJ  

A wtem nagle się ukaże
Dwór królewski. Jak wspaniały!
Dach go kryje srebrnobiały,
Ślimak trzyma przed nim straże,
A żywiczna cienka ściana
Świeci słońcem wyzłacana.
Przede dworem, jak się godzi,
Królewicze stoją młodzi

  WIĘCEJ