Szczelnie zwarte koło rozluźniło się wtedy wprawdzie, lecz zaledwie młodzieniec wyrwał się zeń co prędzej, stara krzyknęła za nim:

– Tak, pędźże! Pędźże dalej, czarci synu! Zginiesz w krysztale, już ci bliżej niż dalej, tak! w krysztale!

  WIĘCEJ  

JUDYTA
A znasz ty owoc, co się sam pożera?
Czy młodość, piękność, może ci być drogą,
Gdy młodą, piękną nie masz być dla kogo?

  WIĘCEJ  

Około lata Pańskiego 1400 panowało w Nowogródku, Słonimie i Lidzie możne i potężne książę na imię Koriat, u tego zasię była córka jedynaczka, arcy-nadobna niewiasta; zwano ją Żywila, to jest Diana: gdyż i gładkością prawie cudną boginiej tej równała się, i myślano pospolicie, iż ku małżeńskim ślubom znaczne wstręty miała;

  WIĘCEJ  

Rycerz lub giermek, kto z męskiej ochoty
W tej się otchłani zanurzyć ośmieli?

Tytułowy nurek w balladzie Fryderyka Schillera na życzenie króla skacze z wysokiego klifu w odmęty morskie aby wyłowić wrzucony przez władcę puchar. Czy mu się uda? Poznajcie historię Nurka w tłumaczeniu Jana Nepomucena Kamińskiego.

Redakcja techniczna i merytoryczna: Wojciech Kotwica, Paweł Kozioł. Egzemplarz źródłowy udostępniła Dorota Kowalska.

Wydano z finansowym wsparciem Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.

Ręce i nogi wiąże pasem niespodzianie,
Niesie go, gdzie hak sterczał, i wiesza na ścianie.
Że jej we śnie przeszkodził, pieszczoty wzbroniła.
Dała mu się we znaki boleśnie jej siła!

  WIĘCEJ  

Tymczasem Zakon postradał swego naczelnika Konrada Wallenroda, jednego z najmniej i najfałszywiej ocenionych ludzi, którego podania i baśnie w dziwaczną tkaninę wymysłów ubrały. Sami pisarze zakonni zarzucali mu dumę, chciwość, rozrzutność, skłonność nawet do kacerstwa, prześladowanie duchownych i sromotne nazwania, któremi kapłanów zwykle oznaczał (Hundsbuben: psi synowie). 

  WIĘCEJ  

– Mój kochany, kiedy zależy ci na tym, aby wiedzieć, ile kobieta ma lat, patrz na skronie i na koniec nosa. Co bądź by wyprawiały kobiety z kosmetykami, nie zdołają przekupić tych nieubłagalnych świadków ich wzruszeń. Kiedy skronie stają się miękkie, prążkowane, przywiędłe w pewien charakterystyczny sposób; kiedy na końcu nosa znajdują się owe drobne punkciki, podobne do niedostrzegalnych czarnych pyłków sypiących się w Londynie z kominów, w których pali się węglem! sługa uniżony, dama przekroczyła trzydziestkę. Będzie piękna, będzie dowcipna, będzie wszystko co zechcesz, ale minęła trzydziestkę, wkracza w okres dojrzałości.

  WIĘCEJ  

I znowu chodźcie posłuchać ciekawie, —
I znowu bitwę przed oczy wam stawię,
I znowu kreślę litewskie postacie, (…)

  WIĘCEJ  

W małym dworku przy ulicy Saint-Honoré mieszkała panna Magdalena de Scudéry, znana autorka zgrabnych utworów poetyckich, ulubienica Ludwika XIV i pani de Maintenon.

  WIĘCEJ  

MAKBET
na stronie
Jeśli chce los mój, abym królem został,
Bez mej pomocy los zrobi mnie królem.

  WIĘCEJ