Charmides to wczesne dzieło filozoficzne Platona. Sokrates rozmawia z młodym Charmidesem, a następnie z jego starszym krewnym Kritiasem, zastanawiając się, czym jest zaleta duchowa zwana po grecku sofrozyne, czyli panowanie nad sobą, umiarkowanie, rozwaga. W trakcie dyskusji Sokrates podważa kolejne definicje przedstawiane przez swoich rozmówców.

Przez pewien czas obiecującym podejściem wydaje się przyjęcie, że rozwaga to rodzaj samowiedzy: wiedza o własnej wiedzy i niewiedzy. W rozmowie utożsamia się ją ze specyficzną wiedzą lub też nauką: o samej sobie i o wszystkich innych wiedzach. Rodzi to jednak pytanie, czy taka wiedza, która ma za przedmiot samą siebie, jest w ogóle możliwa?

Tekst należy do grupy dialogów Platona, w których rozmówcom mimo wysiłków nie udaje się znaleźć konstruktywnego rozwiązania.

Dialog przetłumaczył Władysław Witwicki, znawca kultury starożytnej, autor przekładu niemal całości dzieł Platona. Pierwszy z przetłumaczonych przez niego dialogów — Uczta — został wydany w 1909 roku. Władysław Witwicki do końca życia zajmował się tłumaczeniem i objaśnianiem dzieł Platona, a jego przekłady są głęboko zakorzenione w kulturze polskiej i uznaje się je za wybitne.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Wojciech Kotwica.