Powieść Suzan Coolidge, tak jak wskazuje jej tytuł — Co Kasia robiła, przedstawia losy dwunastoletniej Kasi Carr. Główna bohaterka jest dziewczynką dzielną, upartą, kreatywną, a przede wszystkim — bardzo ambitną w dążeniu do realizacji swoich celów. W tym ostatnim nie przeszkadzają jej różne — czasem zabawne, czasem smutne — perypetie. Powieść w tłumaczeniu Zofii Grabowskiej od dziś dostępna jest na Wolnych Lekturach.

Historia o Kasi Carr pierwszy raz ukazała się drukiem w 1872 roku i od razu zdobyła serce wielu młodych czytelniczek, nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale i w Europie. Mimo że od tamtej pory minęło prawie 150 lat i zaszło wiele zmian obyczajowych (np. dwunastoletnie dziewczynki nie muszą już opiekować się młodszym rodzeństwem) — wiele wątków poruszonych w książce nadal pozostaje aktualnymi. Dzisiejsi odbiorcy i odbiorczynie powieści Coolidge mogą przeżywać z główną bohaterką wspaniałe przygody, znajdować inspirację w jej zabawach, współczuć napotykanych trudności i cieszyć się z ich przezwyciężania. Mogą też podążać za Kasią, starając się z wytrwałością spełniać swoje marzenia — nawet te, które wydają się niemożliwe do realizacji.

Co warto wiedzieć przed przeczytaniem powieści?

Akcja książki rozgrywa się w fikcyjnym mieście Burnet w stanie Ohio (w Ameryce Północnej) w drugiej połowie XIX wieku. Bohaterowie i bohaterki chodzą do szkół zróżnicowanych ze względu na płeć (osobno chłopcy, osobno dziewczynki), a wyznawaną przez nich religią jest protestantyzm. Wiąże się to z uczestnictwem dzieci i młodzieży w zajęciach szkółki niedzielnej (odpowiednik współczesnych lekcji religii w szkołach) oraz częstą lekturą Pisma Świętego (a nawet uczeniem się jego fragmentów na pamięć). W czasach, w których toczy się akcja powieści, inaczej podchodzono także do spraw wychowania — młodszym rodzeństwem oraz obowiązkami domowymi mogły zajmować się starsze dzieci. I często to robiły!

Jeśli coś w trakcie lektury okaże się dla Was niezrozumiałe — pytajcie. Wasi opiekunowie lub nauczyciele z pewnością wszystko Wam wyjaśnią.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Paulina Choromańska, Ilona Kalamon, Aleksandra Sekuła.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.