Opowiadania Rabindranatha Tagore, zebrane przez polskiego tłumacza w tom Głodne kamienie, pokazują obraz społeczności oddalonej od nas o sto lat i tysiące kilometrów.

Możemy w nich jednak zobaczyć w nowym świetle to, co jest nam bliskie. I tak, czytając o politeizmie i okrutnym systemie kastowym, obserwując malowniczą wielokulturowość tamtego świata, wnikając w hierarchiczną strukturę indyjskiej rodziny, spotykamy się z takimi sprawami, jak różnorodność relacji i uczuć rodzinnych, przemiany społeczne, duchowość i religijność (ale też przesądy i wiara w duchy), patriotyzm i oportunizm.

Pisarz jest żarliwym, ale mądrym orędownikiem praw słabszych i wykluczonych. Relacjonuje walkę o zmianę statusu wdów (od wymogu śmierci wraz z mężem po społeczne przyzwolenie na drugie małżeństwo); piętnuje nadużywanie władzy męża nad żoną; pochyla się nad przeżyciami zarówno małych, jak i dorastających dzieci i podkreśla wagę wychowania; ukazuje losy przedstawicieli nizin społecznych.

Rabindranath Tagore ujawnia też swą wielką wrażliwość artystyczną i wiarę w słowo, w poezję, w moc opowieści. Zbiór opowiadań daje nam migotliwą panoramę, w której subtelny humor przeplata się ze scenami głęboko poruszającymi.

Tom opowiadań zamieściliśmy w biblioteczce noblistów. Teksty w tłumaczeniu Franciszka Mirandoli i Jerzego Bandrowskiego opracowali: Dagmara Deska, Agnieszka Żak, Dorota Kowalska, Paweł Banaczyk, Damian Panas.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.