Nasza biblioteczka filozoficzna powiększyła się dzisiaj o kolejną pozycję – dzieło Friedricha Nietzschego zatytułowane Wędrowiec i jego cień. Utwór został przetłumaczony przez Konrada Drzewieckiego.

Przemyślenia skupione w krótkich, aforystycznych wypowiedziach w Wędrowcu Nietzschego dotyczą przede wszystkim pojęć z zakresu etyki (takich jak wolna wola, sumienie, wina, kara), a także m.in. drogi filozofa ku poznaniu, ku samemu sobie, relacji między mistrzem a uczniem, różnic między sztuką i filozofią, muzyki, krytyki języka oraz teorii poznania, pochwały demokracji i kosmopolityzmu oraz krytyki kultury niemieckiej.

Opublikowany w 1886 r. tom składa się z dwóch części: Zdania i myśli różne oraz Wędrowiec i jego cień. W poprzedzającym całość wstępie autorskim Nietzsche wskazuje, że publikacja stanowi myślową kontynuację – niekiedy poprzez zaprzeczenie – pierwszego dzieła filozofa, mianowicie Narodzin tragedii z ducha muzyki (1872; znanego też jako Narodziny tragedii, czyli Grecy i pesymizm), i właściwie drugą część ,,książki dla duchów wolnych”, czyli Ludzkiego, arcyludzkiego (1878-1880). Podobnie też do tej ostatniej przyjęła kształt zbioru pogrupowanych tematycznie aforyzmów, sentencji operujących paradoksem i dowcipem krótkich refleksji. W Wędrowcu Nietzsche podejmuje obronę przyjętej przez siebie formy wypowiedzi, przedstawiając ją jako dojrzały owoc długich przemyśleń; podaje też swych wielkich poprzedników: Montaigne’a, La Rochefoucauld’a, Labruyère’a, Fontenelle’a, Vauvenargues’a oraz Chamforta.

Opracowanie redakcyjne: Aleksandra Sekuła, Paulina Choromańska, Aleksandra Kopeć.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.