30 listopada 1874 w Clifton na Wyspie Księcia Edwarda urodziła się Lucy Maud Montgomery, kanadyjska pisarka. Najbardziej znana jest jako autorka cyklu powieściowego o Ani z Zielonego Wzgórza, który powstawał od 1903 r., a drukiem wychodził od 1908 r. Na Wolnych Lekturach znajduje się jedna z jej powieść — Ania z Wyspy, trzeci tom cyklu. Od dziś czytelnicy biblioteki mogą jej posłuchać — książkę przeczytała Diana Giurow. Realizacja nagrania Postęp Studio.
Jedyna w swoim rodzaju, najsławniejsza rudowłosa dziewczynka na świecie, Ania Shirley, dorasta i wyjeżdża z ukochanego Zielonego Wzgórza na studia.
Ania z Wyspy (tytuł oryg. Anne of the Island, w innym przekładzie także: Ania na Uniwersytecie), powieść autorstwa Lucy Maud Montgomery, jest trzecią częścią przygód tej bohaterki. Przepełniona nadziejami Ania żegna się z Avonlea, aby rozpocząć naukę na uniwersytecie w Redmondzie. W Ani z Wyspy odnajdziemy wiele ponadczasowych problemów, które również dziś towarzyszą młodym ludziom wkraczającym w dorosłość. Z niezwykłym wyczuciem zostało tu ukazane zderzenie dziecięcego wyobrażenia o świecie — z rzeczywistością. Autorka powieści nie zapomniała o wątkach romantycznych, które tak ekscytowały czytelników, począwszy od pierwszego tomu. Na uniwersytecie Ania ma nie tylko koleżanki i kolegów, ale także wielbicieli, w tym niezmiennie tego najważniejszego… Całe Avonlea, z panią Linde na czele, żywi przekonanie, że przeznaczeniem Ani jest wyjść za mąż za Gilberta. Pozycja jego zostanie jednak zagrożona, gdy podczas nieoczekiwanej burzy pewien przystojny nieznajomy ofiaruje Ani schronienie pod swym parasolem.
Choć trudno było Ani opuścić Avonlea, kiedy jednak zamieszka w urokliwym Ustroniu Patty w towarzystwie trzpiotowatej Filippy, dwóch innych koleżanek oraz czarującej opiekunki, ciotki Jakubiny, życie znów nabierze uroku. Niewiele dowiadujemy się o zainteresowaniach naukowych Ani, mimo że jest ona bardzo pilną studentką w czasie czterech lat na uniwersytecie. Śledzimy natomiast zaskakujące perypetie narzeczeńskie jej przyjaciółek i znajomych starych panien. Nie wszystkie z jej rówieśniczek wejdą w dorosłe życie, bo i w młodości drogę przecina nieraz śmierć. W tej części opowieści o Ani Shirley obserwujemy, jak główna bohaterka uczy się samodzielności, ale też na różne sposoby konfrontuje się ze swoją przeszłością. Przeżywa w związku z tym liczne rozczarowania np. swoimi pierwszymi próbami literackimi czy dawnymi wyobrażeniami o tym, jak powinna wyglądać prawdziwa miłość i „ten jedyny”, z którym połączyć ma ją uczucie. A jednak z czasem w miejsce zawodu w jej sercu pojawia się — dojrzałość.
Elementem humorystycznym w książce są naszpikowane błędami ortograficznymi listy buńczucznego Tadzia, ośmioletniego wychowanka Maryli, darzącego Anię ogromnym przywiązaniem i zaufaniem i tylko wobec niej gotowym do zwierzeń z własnych rozterek moralnych. W stosunku do Tadzia ujawnia się talent pedagogiczny Ani: traktuje go z powagą, dyskrecją i szacunkiem, a chłopiec modyfikuje swoje zapatrywania i postępowanie.
Autorka powieści, Lucy Maud Montgomery, urodziła się w miejscowości New London na Wyspie Księcia Edwarda, zmarła w 1942 w Toronto. Jej życie od początku było naznaczone utratą — gdy miała niespełna dwa lata, zmarła jej matka. Ojciec oddał córkę pod opiekę dziadków, w których domu panowały surowe zasady i emocjonalny chłód. Mała Maud (pisarka używała wyłącznie drugiego imienia) otrzymywała miłość i troskę od siostry matki, Annie. Przyszła pisarka, wyruszając w samodzielność, ukończyła w ciągu roku dwuletni kurs nauczycielski w Prince of Wales College w Charlottetown, po czym pracowała jako nauczycielka i korektorka w gazecie. W 1911 roku poślubiła Ewana Macdonalda, z którym miała trzech synów (średni zmarł w niemowlęctwie).
Pierwsza powieść o przygodach Ani, Anne of Green Gables (po polsku znana jako Ania z Zielonego Wzgórza) została wydana w 1908 roku i szybko zdobyła serca czytelników. Do grona wielbicieli twórczości Lucy Maud Montgomery należał m.in. Mark Twain. Montgomery jako pierwsza kobieta w historii Kanady została członkinią brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych (Royal Society of Arts). Anię z Wyspy zadedykowała Montogmery „dziewczętom z całego świata, które domagały się kontynuacji przygód Ani”, a samą powieść wydała w 1915, sześć lat po ukazaniu się poprzedniej części cyklu.
Dofinansowano ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
