W Biblioteczce filozoficznej udostępniliśmy dzisiaj dwa nowe dialogi greckiego filozofa – Hippiasz mniejszy i Hippiasz większy. Oba teksty przetłumaczył Władysław Witwicki.
Dialog o kłamstwie, jeden z dwóch tekstów Platona, których tytułowym bohaterem jest Hippiasz z Elidy. Hippiasz wygłasza popisową mowę pochwalną na temat głównych bohaterów homeryckich. Pochwała jednocześnie Achillesa jako najlepszego, prawdomównego i szczerego, oraz Odyseusza jako najobrotniejszego, fałszywego i podstępnego, wzbudza zastanowienie Sokratesa. W toku rozmowy wysuwa niecodzienną kwestię. Człowiek biegły w danej dziedzinie najlepiej potrafi mówić, zależnie od swojej woli, zarówno prawdę, jak i nieprawdę w tej dziedzinie, natomiast amator, chcąc kłamać, może niechcący powiedzieć prawdę, i odwrotnie. To prowadzi do zasadniczego tematu: czy ten, kto rozmyślnie postępuje źle, jest lepszy czy gorszy od kogoś, kto robi to nieumyślnie?
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Kopeć, Wojciech Kotwica.
Dialog o pięknie, jeden z dwóch tekstów Platona, których tytułowym bohaterem jest Hippiasz, filozof, wszechstronny sofista z Elidy.
Hippiasz podróżuje po świecie greckim, zarabiając duże kwoty wygłaszaniem mów na różne tematy i nauczaniem sztuki przemawiania. Kiedy trafia do Aten, Sokrates wykorzystuje okazję, żeby zapytać go, czym jest piękno. Co mają wspólnego wszystkie piękne rzeczy, że nazywamy je pięknymi? Omawiane przez rozmówców różnego rodzaju przykłady pokazują, że piękno, to kalon, rozumieją oni nie tylko wąsko, jako atrakcyjność wizualną, ale znacznie szerzej: są piękne dziewczęta, piękne posągi, ale piękne są także przedmioty zrobione stosownie do swego celu, piękne mogą być także czyny: piękną rzeczą jest „zrobić majątek, mieć zdrowie i sławę”. Hippiasz na prośbę Sokratesa usiłuje zdefiniować pojęcie piękna, ten zaś, bezceremonialnie żartując, wskazuje problemy z kolejnymi definicjami.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Kopeć, Wojciech Kotwica.
